دلم تنگ است اما هنوز تو در آن جا می شوی
چقدر ابعاد بودنت عجیب است
گاهی باید نباشی تا بفهمی نبودنت واسه کی مهمه ؟
اونوقته که می فهمی باید همیشه با کی باشی
پیاز هم که خرد می کنی برایش اشک می ریزی
از پیاز هم کمتر بودم
مرا خرد کردی و خندیدی
افسانه را رها کن ، دوری دوستی کدام است ؟
فاصله هایند که دوستی را می بلعند !
من اگر نباشم دیگری جایم را پر می کند
به همین سادگی !
صفحه ی آخر شناسنامه زیاد مهم نیست
گاهی باید توی آیینه خوب نگاه کنی ببینی هنوز زنده ای یا نه
صدای گام های تو
ضربان زندگی من است
با من راه بیا
هنوز تشنه ی زنده بودنم
زخم های دستم را می بندند
و می گویند چرا با خود چنین کردی ؟
ولی افسوس کسی زخم بزرگ دلم را ندید
تا بگوید چرا با تو چنین کردند
من به دنبال کسی می گردم که غمش را با من تقسیم کند
من دلم را با او و پس از آن هر دو با هم به تماشای بهار برویم
فاصله ها دروغ هستند
وقتی مهربانی تو از دور هم احساس می شود
می دونی خوش بخت ترین زوج دنیا کیه ؟
خنده و گریه
به ندرت با هم دیده میشن اما وقتی با هم دیده میشن
اون بهترین لحظه ی زندگیه
از تو دلگیر نیستم
از دلم دلگیرم که نبودنت را صبورانه تحمل می کند
نبوده ، نیست ، نخواهد بود !
عزیزتر از تو کسی برای من . . .
اگر کلمه دوستت دارم کلید زندان من و توست
پس با تمام وجود فریاد میزنم دوستت دارم
خاطری گر نظرم هست همه خوبی توست
حسرتی گر به دلم هست همان دوری توست
در خاطری که تویی دیگران فراموشند
بگذار در گوشت بگویم می خواهمت
این خلاصه ی ، تمام حرفای عاشقانه دنیاست
به چــــه تشبیه کنم نــام تو را
به بــــهار یا به آبی زلال دریــــا
ســـــاده تر می گویم
تــو تمامیـــت احساس منی
دست خودم نیست
به گمانم دست تو است
که می تواند مرا با یک سلام خشک و خالی به آینده امیدوار کند
دنیای زیر آب شبیه دنیای چشم های توست
هر چه بیشتر دست و پا می زنم
بیشتر غرق می شوم
آغــــوش دریایی خــود را باز کن
تا شبـــی در آغوشــت سر کنم
و در امــواج تــو سرگردان شوم
تا به ساحـــل آرامــش برسم
چه عاشقانه به رویت لبخند زدم
و تو چه مهربانانه لبخندم را پاسخ گفتی
و این شد عاشقانه ی آرام من و تو
تمــــــــــــام دنیـــا در آغوشـــت خــــلاصه شـــــــــده اســـــــــت
کـــــــــــودکـــــــــانه پنــــــــــــاه میـبـــــــــــرم
بـــــــــه خلاصــــــــــه ی دنیــــــــــــــــا
مـــــــــــــی توانم بــــــــپرسم چــــــــه عطری می زنــــــــــــی؟
بـــــــــوی خوشــــــبختی می دهـــــــــی انگار
اگر کارگردان بودم
صدای نفس هایت
موسیقی متن تمام فیلم هایم بود
صدا بزن مرا
مهم نیست به چه نامى
فقط میم مالکیت را آخرش بگذار
می خواهم باور کنم مال تو هستم
دریا برای مرغابی تفریحی بیش نیست اما برای ماهی زندگیست
پس برای اونی که عاشقته ماهی باش نه مرغابی
توی ذهنم یک دنیا واست حرف دارم
ولی توی دلم یک جمله بیشتر نیست
دوستت دارم
مرا دوست داشته باش
تجربه ام نکن برای آموختن ابزار مناسبی نیستم
احساس خوبی به آدم دست میده
وقتی از یه نفر می شنوی مواظب خودت باش
اما احساس خیلی بهتری به آدم دست میده
وقتی می شنوی خودم مواظبتم
عشق یک اتفاق است ، نه انتخاب !
اگر انتخاب باشد ، با یک اتفاق از بین می رود !
آدم باید یک تو داشته باشه
که هروقت از همه چی خسته و نا امید بود
بهش بگه مهم اینه که تو هستی
بی خیال دنیا …
احساس خوبی به آدم دست میده
وقتی از یه نفر می شنوی مواظب خودت باش
اما احساس خیلی بهتری به آدم دست میده
وقتی می شنوی خودم مواظبتم
عشق یک اتفاق است ، نه انتخاب !
اگر انتخاب باشد ، با یک اتفاق از بین می رود !
آدم باید یک تو داشته باشه
که هروقت از همه چی خسته و نا امید بود
بهش بگه مهم اینه که تو هستی
بی خیال دنیا …
بهار من مرا بگذار و بگذر
رهایم کن برو دلدار و بگذر
من عادت می کنم اینجا به غم ها
مرا پر کن از این اجبار و بگذر
توی دنیایی که قلبا
هر کدوم یه جا اسیرن
کاش به فکر اونا باشیم
که از این زمونه سیرن
من مرده ام
به نسیم خاطره ای
گاهی تکانی می خورم
همین
من آن ابرم که بارانش تو هستی
همان یوسف که کنعانش تو هستی
مسافر میشوم تا آخر عمر
در آن راهی که پایانش تو هستی
با یاد تو زندگی کردن چه کم خرج است
نه خواب می خواهد ، نه خوراک
این روزها آنقدر شکسته ام
که عصا به دست راه می رود دلم
تـــو برمی گردی و زندگی را از جایی که
پاره شده دوباره به هم می دوزیم
در صندوق خاطره ها هنوز نخ برای بخیه زدن هست
هنوز هم وقتی باران می آید
تنم را به قطرات باران می سپارم
می گویند باران رساناست
شاید دست های من را هم به دست های تو برساند
پلک های مرطوب مرا باور کن
این باران نیست که می بارد
صدای خسته ی من است
که از چشمانم بیرون می ریزند
راستش را بخواهی از موقعی که رفتی هیچ چیز تغییر نکرده است
من هنوز قهوه می خورم سیگار می کشم پیاده میرم
هستم اما تلخ تر بیشتر تنهاتر
امشب از اون شب هاست که من دوباره دیوونه بشم
تو مستی و بی خبری اسیر میخونه بشم
امشب از اون شب هاست که من دلم می خواد داد بزنم
تو شهر این غریبه ها دردم رو فریاد بزنم
دلم می خواهد این کوچه باغ پاییز زده
که در آن قدم گذاشته ام بی پایان باشد
آنگاه که قرار است به پایان آن برسم از دنیا وداع گفته باشم
تا تنها پاییز را ببینم دیگر نمی خواهم رهگذری را ببینم که روی
برگ ها پا می گذارد و قدر پاییز را نمی داند
بی تو میان جمع نیستم
اما جمعیتی در من است که به تو فکر می کند
قلبمو می دم باهاش سرقلیون درست کنی
تا بفهمی سینه سوخته مرامتیم
اگه کسی رو دوست داشته باشی
نمی تونی تو چشماش زل بزنی
نمی تونی دوریش رو تحمل کنی
نمی تونی بهش بگی چقدر دوستش داری
نمی تونی بهش بگی چقدر بهش نیاز داری
برای همینه عاشقا دیوونه می شن
حکایت کنگر خوردن و لنگر انداختن است
حضور خاطراتت در وجود من
وقتی عطر تنت را می خواهم
به باد هم التماس می کنم
خدا که جای خود دارد
دلم هوای تو را می کند می روم سراغ شعرهایم
این روزها خوب یاد گرفته ام خود را به کوچه علی چپ بزنم
صحبت از “دیروز و امروز و فردا” نیست
صحبت از توست و تو یعنی “همیشه”
یادت که می افتم
از شوق دهان چشمانم آب می افتد
پسر : بزرگترین آرزوت چیه ؟
دختر : اینکه عشقمو زیر بارون بغل کنم ! تو چی ؟
پسر : اینکه کسی که زیر بارون بغلش میکنی من باشم …
خوشبختی ملاقات دوباره چشم های توست
حتی اگر در نگاه تو تصویری از رویای با هم بودنمان نباشد !
آسمان را بی ستاره ، دریا را بی موج ، دیده را بی اشک
لب را بی خنده و زندگی را بی تو دوست ندارم ای بهترینم
بازوهایم وطنیست که در آن جز تو هیچکس خانه ای نخواهد داشت
ارزشمندترین مکان هایی که میتوان در دنیا حضور داشت :
در فکر کسی در قلب کسی و در دعای کسی …
برای مردن لازم نیست عزرائیل بیاید
همین که تو نیایی کافیست …
برای تو که مهم باشم
مهم نیست برای دیگران مهم باشم یا نباشم !
باران که می بارد همه چیز تازه می شود
حتی داغ نبودنِ تو
همیشه در ریاضیات ضعیف بودم
سال هاست دارم حساب می کنم
چگونه من بعلاوه ی تو
شد فقط من
تو که با دیگرانت بود میلی
چرا یادت مرا بشکست خیلی ؟
مگر قصدت پریشانی ما بود
که عشق ما نشد مجنون و لیلی ؟
رفتی و ندیدی که چه محشر کردم
بااشک تمام کوچه را تر کردم
دیشب که سکوت خانه دق مرگم کرد
وابستگی ام را به تو باور کردم
خیره است چشم خانه به چشمان مات من
خالی است بیصدا و سکوتت حیات من
حق السکوت می طلبد از لبان تو
چشمان لا ابالی و لب های لات من !
یارم از من بی سببب رنجید و رفت
گریه را دید و برمن خندید و رفت
وقت رفتن دیگر از ماندن نگفت
قصه ناگفته هارا نشنید و رفت
تشنه بودم همچو دشتی پر عطش
مثل باران بر تنم بارید و رفت
گل فراوان بود از باغ من
غنچه ای نشکفته را برچید و رفت
فیزیک بعدترها ثابت می کند
در روزهای بارانی جای خالی آدم ها بزرگتر می شود
کاش یه روزی
و یکی افشا کنه که
چقدر دوستت داشتم و بهت نگفتم !
گاه نمی دانم چه پیامی را بهانه کنم
تا از حال آنکه روحم با اوست آگاه شوم
این بار که دلتنگی را بهانه کردم
فردا را چه کنم
ببین گوش کن
فرقی نمی کنه من و تو متولد کدوم برج سالیم
مهم اینه که اگه تو نباشی من همیشه برج زهرمارم
کنارم که هستی
زمان هم مثل من دستپاچه می شود
عقربه ها دوتا یکی می پرند
اما همین که می روی
تاوان دستپاچگی های ساعت را هم من باید بدهم
جانم را می گیرند ثانیه های بی تو
هزار تابلوی مونالیزا
به روی لب
و هزاران موزه هنر
درون چشمت داری
عشق یعنی جسم و جانم مال تو
عشق یعنی پرسش از احوال تو
عشق یعنی از خودم من خسته ام
عشق من ، به تو دل بسته ام
گاه نمیدانم چه پیامی را بهانه کنم
تا از حال آنکه روحم با اوست آگاه شوم
این بار که دلتنگی را بهانه کردم فردا را چه کنم
دل این واژه ی بی نقطه
گاهی به وسعت یک دریا برایت دلتنگی می کند !
درد اینجاست که
نمی شود درد را به هیچ کس حالی کرد
خونه ی اجاره ای داری برای یه آدم تنها
قلبشو پیش میده
جونشو ماه به ماه
خواهش می کنم
بی حوصلگی هایم را ببخش
بدخلقی هایم را فراموش کن
بی اعتنایی هایم را جدی نگیر
در عوض من هم تو را می بخشم
که مسبب همه ی اینهایی
عشق چیز عجیبی نیست ، عزیز دلم
همین است که تو دلت بگیرد و من نفسم
تو تک ستاره منی
منم اسیر بودنت
از ته دل داد می زنم
می میرم از نبودنت
تمام بیچارگی زلیخا از روزی شروع شد
که یوسف را به غلامی قبول کردند
بیچارگی من هم از روزی شروع شد که تو را دیدم
استعداد عجیبی در شکستن داری
قلب ، غرور ، پیمان
استعداد عجیبی در نشستن دارم
به پای تو ، به امید تو ، در انتظار تو
با کسی نباش که از بی کسی اش می‌‌نالد
با کسی باش که در جمعِ کسان تو را می‌خواهد
وقتی که دیر رسیدم و با دیگری دیدمت
فهمیدم که گاهی هرگز نرسیدن بهتر است از دیر رسیدن
نفس بده که برایت نفس نفس بزنم
نفس به جز تو نخواهم برای کس بزنم
مرا اسیرخودکردی دعایم کن
که آخرین نفس را در این قفس بزنم
زیبایی ها را چشم می بیند و مهربانی ها را دل
چشم فراموش می کند ، امادل هرگز
پس بدان تا زمانی که دل زنده است فراموش نخواهی شد
اگه با تموم درخت های دنیا نردبون بسازی
بازم دستت به سقف دلتنگی هام نمی رسه
نم نم عشقت را
با دریای محبت دیگران عوض نمیکنم
حتی اگر در طوفان غمت بمیرم
در تقویم دوستی این را به ذهنت بسپار
روزی به نام فراموشی وجود ندارد
اگر دیدی دنیا برات مفهومی نداره
تحمل کن شاید خودت دنیای کسی باشی
تو تک ستاره منی منم اسیر بودنت
از ته دل داد میزنم می میرم از نبودنت
می نالم از جدایی، ای نازنین کجایی؟
سوزم ز درد هجرت، ای بهترین کجایی؟
در باغ آرزوها دیگر گلی نمانده
در حسرت گل هستم بهار من کجایی؟
چه کردی با دل من نازنینم
که هر شام و سحر اندوهگینم
مرا دعوت بکن در باغ چشمت
که از باغ دلت چند گل بچینیم
هرقدر رفاقت بکنم می ارزی
اظهار صداقت بکنم می ارزی
آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست
صدبار که یادت بکنم می ارزی
هنوز هم نمی دانم اینجا چه فصلیست
که من کال ماندم و به تو نمی رسم
چون خیالت همه شب مونس و دمساز من است
شرم دارم که شکایت کنم از تنهایی
خدا تو را برای عاشقانه زیستن به من نداد
برای شاعرانه زیستن ز من گرفت
عشق یعنی وقتی هزار دلیل برای رفتـن هست
هنوز دنبال یه بهــــونه ای که بمـونـی !
عبور تو از حوالی چشم های من
تنها اتفاق غیر منتظره ی زندگیم بود
چرا که من همیشه منتظر نیامدنت بودم
در رویاهایت جایی برایم باز کن
جایی که عشق را بشود
مثل بازی های کودکی باور کرد
خسته شدم از بی جایی
ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ
ﻟﻄﻔﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﮑﻦ
ﺭﯾﺠﮑﺖ ﮐﻦ
ما با دلمان هنوز مشکل داریم
صد سنگ بزرگ در مقابل داریم
معشوق خودش می برد و می دوزد
انگار نه انگار که ما دل داریم
مرا جای خودم بگذار
خودت را جای گهواره
و آغوشی تسلی بخش
کنارم باش همواره
جان رفته ولی زخم جفایت نرود
تاثیر دو چشم بی وفایت نرود
فرشی ز دل شکسته انداخته ام
آهسته بیا شیشه به پایت نرود
تو آدم و من حوا
سیبی در کار باشد یا نه
در آغوش تو بهشت جاریست
بوسه هایت طعم سیب می دهند
همیشه در عجب بودم که چرا در جاده عشق
پا به پایم نمی آمدی
حتی وقتی آهسته و پیوسته میرفتم
امروز فهمیدم ریگی که در کفشت بود تو را می آزرد
تازگی بیقرارم انگاری ورقم قصد کرده برگردد
وعده وصل چون شود نزدیک آتش عشق تیز تر گردد
ای کاش می دانستم دنیایش چقدر کوچک بود
وقتی که بهم گفت : به اندازه دنیا دوست دارم
چقدر غریب
هیچکس انگار هوای هیچکس را نمیکند
یخ کرده زمین از بی هوایی
گل گرفته ام تا اطلاع ثانوی در قلبم را
لطفا نگوید کسی
دوستم داشته باش
این یک قلم جنس را نداریم
تمام شد
من تعطیلم
زندگیم شده سریال
امروز خودشو می بینم فردا تکرارشو
بی خیال است
خیلی بیخیال
همان کسی که تمام خیال من است
دیگر تنها صدایی که در تنهایی هایم به گوش می رسد
صدای هق هق گریه هایم است
طاقت شنیدش را داری؟
نه دروغه
تو دستاتو به اون قرض ندادی
لعنتی اینا صاحب داره
هی رفیق
خواستم بگویم این آرزویی که تو به آن رسیده ای
روزگاری مال من بود
جـدایـی آنقدر ها هم که فکر می کنی تلخ نیست
اگر هنوز حـرف های من را باور نداری از نادر و سیمین بپرس
که از تمام دنیــا جایــزه گرفته اند
ببخش اگر شعرهایم هیچ آهنگــــی ندارد
آخر تویــی را در خود جای داده
که به هــزار قافیه و ردیـف و آهنگ می ارزد
چه درونم تنهاست و در این تنهایی
شاخه ی خشک نگاهم گل چشمانت را می جوید
دلتنگی حس عجیبی است
که گاهی تو را به یادم می آورد
گاهی یعنی همیشه
گاهی یعنی الان
نمیدانم چرا ، اما برایت سخت دلتنگم
در این مسلک که صورت های بی احساس بسوی قلب های ساده می تازند
من اینجا در صف مرگ شقایق ها برای رنگ چشمان تو دلتنگم
تعداد صفحات : 2
اس ام اس عاشقانه و دلتنگی