یادت را از من نگیر
بگذار من هم مثل سهراب بگویم دلخوشی ها کم نیست
آدم های خوب نه خاطره اند نه تاریخ
بلکه حقیقت روزگارند درست مثل خودت
وقتی تو با منی
ترافیک می تونه بهترین مکث عالم باشه
تعجب نکن اگر شعر تازه ای برای تو نمی نویسم
هیچ مدادی وقتی خیس میشود
نمی نویسد
عاشق تر از همه ما موش کوری است که
زیبایی جفتش را چشم بسته باور دارد
من اگر انقدر که یاد تو هستم یاد خدا بودم
در آن دنیا نیمی از بهشت مال من بود
رفتن بهانه نمی خواهد
بهانه های ماندن که تمام شوند کافیست
نمی دانم دل من نازک است
یا چشمان تو تیز
هرچه نگاه به تو می دوزم
بند دلم پاره می شه
مسافت نمی تونه به محبت فاصله بده
با اینکه کنارم نیستی اما مهربونیتو حس می کنم
ثانیه ها ، روزها ، ماه ها
حقیرتر از آنند که بهانه ای برای از یاد بردنت باشند
گر همسفر عشق شدی مرد سفر باش
ورنه ره خود گیر و یکی راه گذر باش
هشدار که یخ تاب تب عشق ندارد
گر بسته قالب شده ای فکر دگر باش
آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی دیدنش از دیده نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
ور دوست نبینی به چه کار آید چشم
تا چند نظر به روی مهتاب کنم
خود را به هوای دیدنت آب کنم
یک قطعه ی عکس خود برایم بفرست
تا در دل بی قرار خود قاب کنم
دل صدچاک ما را تیغ ترحم بدرید
دل ما را به همان قیمت ارزان بخرید
دل من گرچه شکسته گوهری ناب شده
عشق در قلب تو آن تحفه ی نایاب شده
باز هم از چشمه لب های من
تشنه ای سیراب شد سیراب شد
باز هم در بستر آغوش من
رهروی در خواب شد در خواب شد
… فروغ فرخ زاد …
یک نفر امد قرارم را گرفت
برگ و بار و شاخسارم را گرفت
چهار فصل من بهار بود ، حیف
باد پائیزی بهارم را گرفت
اعتباری داشتم در پیش عشق
با نگاهی اعتبارم را گرفت
عشق یا چیزی شبیه عشق بود
آمد و دار و ندارم را گرفت
من که گفتم این بهار افسردنی است
من که گفتم این پرستو مردنی است
من که گفتم ای دل بی بند و بار
عشق یعنی رنج یعنی انتظار
آه عجب کاری به دستم داد دل
هم شکست و هم شکستم داد دل
لنگر عشق زدم بر دل طوفانی تو
تکیه گاهم شده است ساحل بارانی تو
شعله ی انتـــــــــــظار تــــا ابَد نمی ســـــوزد
هــــیزم ها خیـسَ ند و آتـــــش های دیگر سَخت وســـوسه انگیـــز
اگر چه عاشق برفم بهار هم خوبست
بدان به خاطر تو انتظار هم خوبست
دلم به خلوت تابوت رفت دلتنگم
ولی برای دل من مزار هم خوبست
کدام راه است که پای خسته را نشناسد
کدام کوچه خالی از خاطره است
و کدام دل هرگز نتپیده به شوق دیدار
بیا تا برایت بگویم از سختی انتظار که چگونه …
در دیده های بارانی رنگ هذیان به خود می گیرد
سلام مرا به وجدانت برسان و اگر بیدار بود
بپرس چگونه شب ها را آسوده می خوابد
فرهاد می دانست صد سال نمی تواند کوه را بکند
فقط می خواست یک عمر اسمش را با شیرین بیاورند
حضور آرامت مدت هاست
در کنارم نیست
ولی یاد تو مهمان همیشگی قلبم است
برای من از دور دست تکان نده
من تو را همین نزدیکی گم کرده ام
باز یقه ام را چسبیده ای
که برایم شعر بگو
معشوقه شعر تویی
این نوشته ها بهانه اند
در میان همگان گشتم و عاشق نشدم
تو چه کردی که تو را دیدم و دیوانه شدم
من بلد نیستم از عاطفه خالی باشم
بگذارید که مجنون و خیالی باشم
تو به نو بودن خود فکر کن و راحت باش
دوست دارم که قدیمی و خیالی باشم
من به مهر تو چنان رام شدم که خدا می داند
من به زلف تو چنان خام شدم که خدا می داند
این چه سحری ست که بر جام نگاهت جاری ست
من چنان جادوی این دام شدم که خدا می داند
فاصله ها در عین کوتاهی
چه بلند خلق شده اند
کجاست دستی که به درازی فاصله ها باشد
تعداد صفحات : 8
اس ام اس عاشقانه و دلتنگی